Ik Whatsapp:
Het is vast oneerlijk tegenover alle schrijvers voor wie minder dan alles op het spel stond, maar Herrndorfs dagboek is het beste boek dat ik tot nog toe las. En niet omdat het sinds ‘London Fields’ van Martin Amis (jaren negentig) geleden was dat ik huilde om een boek.
Ik stelde de laatste pagina’s uit omdat ik wist hoe het zou eindigen. Hij met een gat in z’n kop aan een Berlijnse stroom in 2013. Zelf gemaakt met een 9 mm.
Drie jaren leefde ik mee met hem, gecomprimeerd in enkele weken, zijn drie laatste levensjaren met een hersentumor in zijn dagboek geperst. Jaren waarin Tschik een internationale bestseller werd, hij Sand nog gepubliceerd zag, maar Isa niet meer kon voltooien.
Die twee liggen klaar om te lezen, nu.
Ik las ‘Lezen met het pistool op tafel’ (‘Arbeit und Struktur’) toevallig in een shirt van de Mannschaft, voor geen geld op de kop getikt, uit het jaar waarin ze weergaloos wereldkampioen werden, een jaar nadat Herrndorf, zelf voetbalfan, stierf.
Wie met vragen zit rond zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de website www.zelfmoord1813.be.
Foto. Herr Herrndorf alleen op zijn balkon, vroeg in de ochtend, zicht op een ondergesneeuwd Berlijn, doet manke gymnastiekoefeningen.