Dat er mensen zijn die je neer zullen halen om hun doel te bereiken en niet om je geven.
Dat het loont om overeind te blijven en door pijn heen te bijten, te vechten, en blijven op te staan voor jouw manier van spelen, van kijken.
Dat fairplay ondanks alles de meeste kansen op ontmoeting biedt.
Dat je moeiteloos kunt verbroederen met mensen die je niet kent.
Dat er weinig is dat je niet kunt bereiken door samen te werken.
Dat erbij horen een fundamentele behoefte is: het is een van de krachtigste emoties die aan de basis van daden kan liggen. Een gezonde groep kan bergen verzetten.
Dat voetbal in een seconde de lelijkste en de mooiste sport ter wereld kan worden.
Dat we nog veel te leren hebben over voetbal, de spelers en de coaches.
Dat onze elfjarigen dat leerden in twee helften van vijftien minuten, twee dagen lang, tijdens een voetbaltornooi in Nederland dat we niet makkelijk zullen vergeten.
Dat is leven tussen de lijnen.